Приходит Ученик к Учителю и начинает жаловаться на свою тяжелую жизнь. Попросил совета, что делать, когда и то навалилось, и другое, и третье, и вообще, просто руки опускаются!
Գալիս է մի աշակերտ ուսուցչի մոտ և սկսում է բողաքել իր ծանր կյանքի մասին: Խնդրում է խորհուրդ տալ, ի՞նչ անել, երբ դժբախտությունը դժբախտության հետևից թափվում են, և ընդհանրապես, ուղղակի ձեռնունայն ես մնում:
Учитель молча поднялся и поставил перед собой четыре котелка с водой. В один он кинул деревянную чурку, в другой — морковку, в третий – яйцо, в четвёртый – раздавленные зёрна кофе.
Ուսուցիչը լուռ վեր կացավ և իր դիմաց չորս ջրով լի կաթսա: Մեկի մեջ նա գցեց փայտյա կախազարդ, հաջորդի մեջ՝ գազար, երրորդի մեջ՝ ձու, չորրորդի մեջ՝ սուրճի ջարդված հատիկներ:
Через некоторое время он вынул то, что кинул, из воды.
Մի քանի ժամանակ անց նա հանեց ջրից այն, ինչ-որ գցել էր այնտեղ:
«Что изменилось?» — спросил Учитель.
-Ի՞նչը փոխվեց, — հարցրեց ուսուցիչը:
«Ничего…» — ответил Ученик.
— Ոչինչ, — պատասխանեց աշակերտը:
Учитель молча кивнул и поставил эти четыре котелка с водой на огонь. Когда вода закипела, он снова кинул в один деревянную чурку, в другой — морковку, в третий – яйцо, в четвёртый – раздавленные зёрна кофе.
Ոսուցիչը լուռ գլխով արեց և այդ չորս ջրով լի կաթսաները դրեց կրակին: Երբ ջուրը եռաց նա նորից մեկի մեջ նա գցեց փայտյա կախազարդ, հաջորդի մեջ՝ գազար, երրորդի մեջ՝ ձու, չորրորդի մեջ՝ սուրճի ջարդված հատիկներ:
Через некоторое время он вынул деревяшку, морковь, яйцо и налил в чашку ароматный кофе. Ученик, естественно, ничего не понимал.
Մի առժամանակ հետո նա հանեց փայտիկը, գազարը, ձուն և մի բաժակ բուրումնավետ սուրճ լցրեց: Աշակերտը, բնական է, ոչինչ չհասկացավ:
«Что изменилось?» — опять спросил Учитель.
Ի՞նչ փոխվեց, — կրկին հարցրեց ուսուցիչը:
«То, что и должно было случиться. Морковка и яйцо сварились, деревяшка не изменилась, а зёрна кофе растворились в кипятке.» — ответил Ученик.
— Այն, ինչ-որ պետք է պատահեր: Գազարը և ձուն եփվեցին, փայտիկը չփոխվեց, իսկ սուրճի հատիկները լուծվեցին եռման ջրի մեջ, — պատասխանեց աշակերտը:
«Это лишь поверхностный взгляд на вещи», — ответил Учитель. «Посмотри внимательней. Морковка разварилась в воде и из твердой стала мягкой, легко разрушающейся. Даже внешне она стала выглядеть по-другому. Деревяшка ничуть не изменилась. Яйцо, не изменившись внешне, внутри стало твердым и ему уже стали не страшны удары, от которых раньше оно… вытекало из своей скорлупы. Кофе окрасило воду, придало ей новый вкус и аромат.»
— Դա միայն իրերի վրա գցված մակերեսային հայացք է, — պատասխանեց ուսուցիչը:
— Ավելի ուշադիր նայիր: Գազարը եփվել է ջրում և պինդ մարմնից գարձել է փափուկ, հեշտ ջարդվող: Նույնիսկ արտաքինից նա ուրիշ տեսք է ստացել: Փայտիկը ոչ մի կերպ չի փոխվել: Ձուն արտաքինից չփոխվելով ներսից դարձել է պինդ և նույնիսկ հարվածները նրա համար սարսափելի չեն, որոնցից նա առաջ կարող էր իր կեղևից դուրց թափվել: Սուրճը գունավորել է ջուրը և նրան տվել է նոր համ և հոտ:
«Вода – это наша жизнь. Огонь – это перемены и неблагоприятные обстоятельства. Морковка, дерево, яйцо и кофе – это типы людей. Они все в тяжелые моменты жизни меняются по разному.
Ջուրը, դա մեր կյանքն է: Կրակը, դա փոփոխություններն են և անբարենպաստ իրավիճակները: Գազարը, փայտը, ձուն և սուրճը, դա մարդկանց տարբեր տեսակներն են: Նրանք բոլորը կյանքի ծանր րոպեներին փոխվում են յուրաքանչյուրը յուրովի:
Արևիկ Արզումանյան 