Առակների թարգմանություն

Притча о дружбе: Два друга в пустыне/ Առակ ընկերության մասին. Երկու ընկեր անապատում

Առակը  ընկերության մասին է, ավելի ճիշտ՝ երկու ընկերոջ մասին, որոնք քայլում են անապատով. Մի անգամ նրանք վիճեցին, և նրանցից մեկը հարվածեց մյուսին: Վերջինը, ցավ զգալով, ոչինչ չասաց, այլ գրեց ավազի վրա. «Այսօր իմ  ամենամտերիմ ընկերը հարվածեց ինձ»: Նրանք շարունակեցին քայլել և գտան օազիս, որտեղ որոշեցին լողալ: Նա, ով  ստացել էր հարվածը, քիչ էր մնում խեղդվեր, և  ընկերը փրկեց նրան: Երբ նա ուշքի եկավ, գրեց քարի վրա. «Այսօր իմ ամենամտերիմ ընկերը փրկեց իմ կյանքը»: Ով  որ հարվածել էր և փրկել իր ընկերոջ կյանքը, հարցրեց նրան.
— Երբ ես քեզ հարվածեցի, դու գրեցիր ավազի վրա, իսկ հիմա քարի: Ինչու՞
Ընկերը պատասխանեց.
— Երբ ինչ-որ մեկը մեզ նեղացնում է, մենք պետք է գրենց դա ավազի վրա, որպեսի քամիները կարողանան մաքրել այն: Բայց երբ ինչ-որ մեկը անում է ինչ-որ լավ արարք, մենք պետք է փորագրենք այն քարի վրա, որպեսի ոչ մի քամի չկարողանա մաքրել այն: Սովորիր գրել վատությունն ավազի վրա, իսկ լավությունը՝ քարի։

Притча — «О жизни» / Առակ — «Կյանքի մասին»

Այդ օրը, ասես դիտավորյալ, բոլոր այցելուները ուսուցչին հացնում էին միայն մի բանի մաին՝
Ի՞նչ կլինի մահվանից հետո: Ուսուցիչը միայն ծիաղում էր և ոչինչ չէր պատասխանում:

Հետո աշակերտները հարցրեցին, թե ինչո՞ւ է նա միշտ խուսափում պատասխանից:
— Դուք նկատե՞լ եք, որ մահվանից այն կողմ կյանքով հետաքրքրվում են միայն նրանք, ովքեր չգիտեն ինչ անեն այս կյանքի հետ: Նրանց պետք է մի կյանք, որը կտևի հավեժ, — պատասխանեց ուսուցիչը:
— Բայց, կա՞ կյանք մահվանից հետո, — հարցրեց սովորողներից մեկը:
— Կա արդյոք կյանք մինչև մահը — Ահա թե հարցն ինչումն է, — Պատասխանեց աշակերտը:

Вкус жизни / Կյանքի համը
Իմաստունին հարցրեցին.
— Կարո՞ղ ես բացատրել, թե ինչում է կայանում նպատակի դերը մարդու կյանքում:
— Չեմ կարող, — պատասխանեց նա
Այդ ժամանակ նրան հարցրեցին:
— Այդ դեպքում, ո՞րն է կյանքի իմաստը;
— Չգիտեմ, — պատասխանեց իմաստունը
— Ի՞նչ գիտի ձեր իմաստունը կյանքի մասին:
Իմաստունը ժպտաց.
— Կյանքում այդքան էլ կարևոր չեն նպատակը և իմաստը: Կարևորը՝ զգալ նրա համը: Լավ է ուտել կարկանդակը, քան խոսել նրա մասին այն:

Как распланировать свой день? / Ինչպե՞ս պլանավորել ձեր օրը

Как распланировать свой день? (թարգմանություն)

Ի՞նչ է պետք նրա համար, որպեսզի հասցնել ամեն ինչ:

Պատասխանը պարզ է: Անհրաժեշտ է սովորել, ստեղծել օրվա պլաններ: Իսկ ավելի լավ կլինի մի անգամից շաբաթվա: «Օյ, բոլոր իմ փորձերը ավարտվել են ապարդյուն», — Կարող ես պատասխանել դու: Ես քեզ հիասքանչ հասկանում եմ: Բայց հարցն այն է, որ կաշխատի ոչ թե ցանկացած պլան, այլ միայն հավանականնրեը:

Իսկ ինչպե՞ս ստեղծել հավանական պլաններ:

Առաջին կանոն. Քո ուսումնական սեղանին միշտ պետք է լինի դասացուցակ: Դա քեզ կհուշի, թե ինչպիսի տնային առաջադրանքներ պետք է անես առաջին հերթին, նաև՝ որտեղ և երբ պետք է հասցնես:

Երկրորդ կանոն. Ձեռք բեր առանձին թերթ, կամ անգամ նոթատետր, նրա համար, որ այնտեղ գրես օգտակար բաներ, որոնք պետք է անես՝ հավաքել սենիակը, օգնել հայրիկին վերանորոգման հարցում, պատրաստել խմորեղեն տոնի առթիվ… Մտածիր, թե ի՞նչ օգտակար գործ կարող ես անել վաղը, երկու օր հետո, հանգստյան օրերին:

Երրորդ և ամենահաճելի կանոն. Ստեղծիր առանձին ցուցակ, սիրելի գործերի, հոբբիների և հանգստյան պլանների համար: Նախատեսու՞մ ես պատրաստել գեղեցիկ բացիկ սուրբ Վալենտինի համար: Պլանավորո՞ւմ ես երեկոյան ֆիլմի դիտում ծնողներիդ հետ: Գրիր այդ հրաշալի գաղափարները, որպեսզի չմոռանաս նրանց մասին, և ավելացնես դրանք քո պլանների մեջ:

Այժմ, երբ դու հստակ պատկերացնում ես, թե ինչ առաջադրանքներ պետք է կատարվեն, և ինչ ցանկություններ պետք է ի կատար ածվեն, շնորհավորում եմ՝ դու պատրաստ է ստեղծել ամենօրյա պլաններ:

Притча об истинном богатстве

Притча об истинном богатстве/ Առակ ճշմարիտ հարստության մասին

Մի անգամ շատ նշանավոր  միմարդ դիմեց իմաստունին հարցով.
— Ասա՛,  հարգելի՛ս, եթե դու այդքան խելացի ես, ինչու՞ հարուստ չես:
Իմաստունը, դիմելով    հարուստի  ոսկյա  թանկ թիկնոցին,  պատասխանեց.

— Տեսնո՞ւմ ես, հարգելի՛ թիկնոց, հարստությունն իմ ներքուստ է, ոչ թե արտաքուստ: Երբ քո տերը քնում է, նա չի վերցնում իր հետ ո՛չ քեզ, ո՛չ ծառային, ո՛չ ոսկի, ո՛չ էլ ինչ-որ այլ բան: Եվ եթե նա երազում  իր հետևից վազող վագր տեսնի,   պետք է վախեցած փախչի վագրից, ոչ թե օգնության կանչի ծառային:
Քնի մեջ նրան վագրից միայն արագ վազելու ունկությունը կփրկի: Եթե նա երազում տեսնի, որ սառչում է սառնամանիքին, նա կդողա ցրտից, բայց չի կարող վերցնել և ծածկվել քեզնով՝  տաքուկ թիկնոցով: Նրան ցրտից կփրկի միայն  կրակ վառելու ունակությունը: Իրական հարստությունը մեր կարողություններն են: Նրանք մեր մեջ են, իսկ արտաքուստ միայն նրանց դրսևորումներն են:
Հարուստը զարմացած էր նրանից, որ իմաստունը խոսում է իր թիկնոցի հետ, ոչ թե իր, բացականչեց.
— Դու խելագար ես! Ինչպես կարելի է խոսել իմ թիկնոցի հետ և չնկատել ինձ՝  նրա տիրոջը:

Իմաստունը ժպտաց և ասաց.
— Այսպիսին են մարդկանց մեծ մասը: Նրանք խոսում են մարմնի հետ և չեն տեսնում նրանց, ովքեր համարվում են տեր:

Сухая ветка

Сухая ветка – притча, которая подскажет, как реагировать на агрессию/Չոր ճյուղ — Առակը, որը կհուշի, թե ինչպես արձագանքել ագրեսիային

Մի անգամ աշակերտը խորհրդի համար եկավ Բուդդայի մոտ.
— Երեկ ես վիճեցի ինչ-որ մարդու հետ, և նա բարկության պահին ինձ հարվածեց: Ինչպե՞ս պետք է վարվեի:
— Ինչպե՞ս կվարվես, եթե քայլես անտառով, և քեզ հարվածի ընկնող չոր ճյուղը, — իր հերթին հարցրեց Բուդդան:
— Ինչպե՞ս կվարվեմ, — շփոթված շշնջաց աշակերտը, — ոչ մի կերպ: Կանցնեմ առաջ: Չէ՞ որ դա պատահականություն էր, ես այդ րոպեին ծառի տակ էի:
Բուդդան, նրան լսելով, ասաց.
— Դու ինքդ գիտես քո հարցի պատասխանը: Մարդկային ագրեսիան   նույնպիսի  չոր ճյուղ է, որ չպետք է քեզ անհանգստացնի: Գնա՛ առաջ քո ճանապարհով:

Притча «Кто Я?»

Притча «Кто Я?» / Առակ «Ո՞վ եմ ես»

— Վարպետ, դուք ասացիք, որ, եթե ես իմանամ, թե ով եմ, կդառնամ իմաստուն, բայց ինչպե՞ս անել դա:
— Առաջին հերթին, թույլ մի տուր, որ մարդիկ, որոշեն, թե դու ով ես:
— Դա ինչպե՞ս, վարպետ:

— Միկը կասի քեզ, որ դու վատն ես, դու կհավատաս նրան և կնեղվես: Մեկ ուրիշը կասի, որ լավն ես, դու կուրախանաս: Քեզ կծափահարեն, կամ կբարկանան, կհավատան, կամ կդավաճանեն:
Մինչ նրանք ունեն իրավունք որոշելու, թե ով ես դու, կամ ինչպիսինն ես, դու քեզ չես հասկանա:

Վերցրու նրանցից այդ իրավունքը!
Եվ ինձանից նույնպես: 

Առակ: Մեծագույն իմաստությունը(թարգմանություն)

Մի գիշեր հեռավոր շրջաններում, որտեղ տեղակայված էր մենաստանը, շատ ուժեղ ձյուն եկավ: Առավոտյան աշակերտները դժվարությամբ անցնելով մինչև գոտկատեղ ձյան միջով, հավաքվեցին մեդիտացիայի համար նախատեսված սրահում:

Ուսուցիչը հավաքեց աշակերտներին և ասաց.
— Ասացեք, ի՞նչ պետք է մենք հիմա անենք:

Առաջին աշակերտն ասաց.
— Պետք է աղոթել, որ սկսվեն տաքացումները:
Պետք է սպասենք մեր խցիկներում, իսկ ձյունը թող իր հունով գնա, — շարհունակեց երկրորդը:
Երորրդն ասաց.
— Նրա համար, ով ընդունել է ճշմարտությունը, պետք է միևնույն լինի, կա ձյուն թե ոչ:

Ուսուցիչն ասաց.
— Իսկ հիմա լսեք, թե ինչ կասեմ ձեզ:
Աշակերտները պատրաստ էին լսել մեծագույն իմաստություն:
Ուսուզիչը նայեց նրանց, շունչ քաշեց և ասաց.
— Բահերը վերցրեք, և առա՛ջ:

Ասելիք: Մի մոռացեք նրա մասին, ինչն իսկապես աշխատում է՝ գործողությունները:

Աղբյուրը — Величайшая мудрость

Стекло и зеркало / պատուհան և հայելի

Стекло и зеркало / պատուհան և հայելի

— Ես չեմ հասկանում, գնում ես աղքատի մոտ, նա բարեհամբյուր է և օգնում է, ինչով կարող է: Գնում ես հարուստի մոտ, նա ոչինչ չի տեսնում: Արդյո՞ք խնդիրը գումարի մեջ է:
— Նայիր պատուհանից: Ի՞նչ ես տեսնում:
— Կին իր երեխայի հետ, դեպի շուկա գնացող վագոն…
— Լավ: Իսկ հիմա նայիր հայելու մեջ: Ի՞նչ ես տեսնում:
— Ի՞նչ կարող եմ այնտեղ տեսել: Միայն ինքս ինձ:
— Այ այդպես: ԵՎ պատուհանն է ապակուղ, և հայելի: Հերիք է մի քիչ արծաթ ավելացնել, և դու արդեն միայն քեզ ես տեսնում:

Источник: https://millionstatusov.ru/pritchi/korotkie.html

Каждый человек – решение чьей-то проблемы / Ամեն մարդ — ինչ-որ մեկի խնդրի լուծումն է

Ամեն մարդ — ինչ-որ մեկի խնդրի լուծումն է, — ասաց ինձ մի իմաստուն տատիկ:
Ես շատ զարմացա նրա խոսքերից:
— դու — ինչ-որ մեկի խնդրի լուծումն ես, — կրկնեց նա:
Պարզաբանեց նա.
— Շնորհը, որը տված է քեզ, կարող է ոչ բոլորին պետք լինել, սակայն այն միանշանակ, պարզապես անհրաժեշտ է ինչ-որ մեկին — քո ժպիտը, քո սերը, քո ուժը:

Человек и дьявол — Մարդը և սատանան

Однажды человек спросил у дьявола. Что человеку не надо делать в первую очередь. Дьявол ответил, не говори » Я «, как я.

Մի անգամ մարդը հարցրեց սատանային.
— Ինչ չի կարելիանել մարդուն, առաջին հերթին:
Սատանան պատասխանեց.
— մի ասա «ԵՍ», ինչպես ես:

Источник: https://millionstatusov.ru/pritchi/korotkie.html

Немного серебра/ Մի քիչ արծաթ

Немного серебра/ Մի քիչ արծաթ

Սուֆին հետաքրքրվեց իմաստունից.
— Ասացեք, ինչու՞ են չունեվոր մարդիկ ավելի առատաձեռն և արձագանքող ուրիշի դժվարությանը, քան հարուստները:
— Նայիր պատուհանից: ի՞նչ ես տեսնում:
— Երեխաները զբաղվում են ներքին բակում, ավտոմեքենաներ, ծառեր:
— Իսկ հիմա նայիր հայելու մեջ: Տեսա՞ր ինչ-որ մեկին:
— Այո, ինձ:
— Հասկացա՞ր հիմա: Նայում ես հասարակ ապակուց և տեսնում ես աշխարհը: Բայց հերիք է ավելացնել մի փոքր արծաթ, և դու կորցնում ես, բացի քեզնից ուրիշ որևե մեկին տեսնելու կարողությունը: