В тот день, как нарочно, каждый посетитель спрашивал учителя только об одном: что будет после смерти? Учитель только смеялся и ничего не отвечал.
Потом ученики спросили, почему он все все время уклоняется от ответа?
— Вы замечали, что загробной жизнью интересуются именно те, кто не знает, что делать с этой? Им нужна ещё одна жизнь, которая длилась бы вечно, – ответил учитель.
— И всё-таки, есть жизнь после смерти, или нет? – упорствовал один из учеников.
— Есть ли жизнь ДО смерти — вот в чем вопрос, — ответил учитель.
այդ օրը, ասես դիտավորյալ, բոլոր այցելուները ուսուցչին հացնում էին միայն մի բանի մաին՝
Ի՞նչ կլինի մահվանից հետո: Ուսուցիչը միայն ծիաղում էի և ոչինչ չէր պատասխանում:
Հետո աշակերտները հարցրեցին, թե ինչո՞ւ է նա միշտ խուսափում պատասխանից:
— Դուք նկատե՞լ եք, որ Մահվանից այն կողմ կյանքով հետաքրքրվում են միայն նրանք, ովքեր չգիտեն ինչ անեն այս կյանքի հետ: Նրանց պետք է մի կյանք, որը կտևի հավեժ, — պատասխանեց ուսուցիչը:
— Բայց, կա՞ կյանք մահվանից հետո, — հարցրեց սովորողներից մեկը:
— Կա արդյոք կյանք մինչև մահը — Ահա թե հարցն ինչումն է, — Պատասխանեց աշակերտը:
Արևիկ Արզումանյան 